جوادّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)جَوادّ (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه، جمع جاده به معنای راه و طریق که حضرت علی (علیه‌السلام) در تعریف اسلام و ستمکاری و شکست بنی امیّه از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجوادّ (به فتح جیم) جمع جاده به معنای راه و طریق آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در تعریف اسلام فرموده است: «مشرق الجوادّ، مضی المصابیح؛ جاده‌هایش روشن، چراغ‌هایش نورافشان است.» واژه «جوادّ المضلّة» در «موه» خواهد آمد. امام (علیه‌السلام) درباره ستمکاری و شکست بنی امیّه نیز فرموده است: «و انّما هم مطایا الخطیئات و زوامل الآثام فاقسم ثمّ اقسم لتنخمّنها امیّة من بعدی کما تلفظ النخامة ثم لا تذوقها و لا تطعم بطعمها ابدا ما کرّ الجدیدان.» شب و روز را از آن جهت جدیدان می‌گویند که مرتبا تازه می‌شوند. این واژه در خطبه ۲۲۱، نیز آمده است. ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جواد»، ص۲۰۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|